Het Logopedisch Onderzoeksprotocol NT2 of kortweg ‘LONT’ is een diagnostisch onderzoeksinstrument bestaande uit een algemene screening, beoordeling van de spontane spraak, een anamnese en onderzoek naar zowel klanken als prosodie. Het doel is het verkrijgen van een volledig en betrouwbaar beeld van de uitspraak en verstaanbaarheid van een individuele volwassenen NT2-leerder, zodat hieruit direct doelen en advies met betrekking tot het verbeteren van de verstaanbaarheid kunnen worden afgeleid. 

De uitgangspunten van de testconstructie van het LONT zijn gebaseerd op die van de DUIM, zoals die beschreven zijn in de handleiding (van den Brink, Struijk van Bergen & aan de Wiel, 1995). Deze uitgangspunten werden in 1999 door de COTAN als goed beoordeeld (COTAN, 1999).

Het LONT is daarnaast gebaseerd op de International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF) (WHO, 2001) waardoor zowel problemen met de functie (klanken en prosodieau), als beperkingen in de activiteiten en participatie in kaart worden gebracht. Zo ontstaat een totaalbeeld van de problematiek in de context van het maatschappelijk functioneren. Het gaat er om een kwalitatief beeld te verkrijgen van de uitspraak om passende en gerichte doelen te kunnen formuleren voor de begeleiding.

Het LONT is bedoeld voor personen vanaf ongeveer 12 jaar, die na het leren van hun moedertaal het Nederlands als tweede taal hebben geleerd. Aangezien de verstaanbaarheid van het Nederlands wordt onderzocht, is het LONT geschikt voor personen met iedere andere moedertaal.

De ontwikkeling van het Logopedisch Onderzoeksprotocol NT2 was een samenwerking tussen de studenten en docenten van de opleiding logopedie van de Hogeschool Utrecht en het Lectoraat Logopedie: Participatie door communicatie.